‘Als ik stop met drinken, leef ik dan langer?” vroeg ik mijn huisarts

Kijk in de spiegel

“Waarom verlang ik naar die borrel op dat moment?” is een kernvraag.

“Vind ik een etentje gezellig als mijn tafelgenoten drinken” is een goeie vraag.

“Zijn dit mijn echte vrienden wel als zij zoveel drinken en mij uitdagen?” is een moeilijke vraag.

“Gedraag ik mij onder invloed van alcohol ook zo?” vereist moed tot zelfreflectie.

“Was ik niet liever thuis gebleven met de laatste Nicci French op de bank?” is een overpeinzing. 

Vanuit verschillende invalshoeken naar je gedrag kijken is interessant want het biedt talloze kansen om je zelf beter te leren kennen.

Sla eens een etentje over

Sla deze week een sociale verplichting over waarbij gedronken wordt en benut je vrijgekomen tijd om te lummelen, mijmeren en schrijven (Toen je nog dronk zegde je ook vaak af dus men is het wel van jou gewend ;-).

Schrijf in je dagboek je specifieke vragen op vlak voor het slapen gaan. Je onbewuste zelf broedt gedurende de nacht op de antwoorden.

De volgende morgen sta je vroeg op (laat je smartphone met rust) en schrijft direct de antwoorden op. Het schrijven gaat vanzelf als jij je openstelt voor dat wat spontaan in je opkomt.

Wees onbevreesd, schaam je nergens voor en schrijf. Tegenwoordig doen veel mensen aan journaling dus je bent niet de enige. 25 jaar geleden was het wel anders en was de drempel vele malen hoger om jezelf bloot te geven op papier.

Aan het werk

Gebruik je antwoorden voor meditatie en visualisatie. Wat wil je nu echt? 

Visualiseer dat je een uitnodiging voor een etentje vriendelijk doch beslist afwijst en dat je de avond lezend op de bank doorbrengt.

Door dit in gedachten en je verbeelding te oefenen gaat het in de praktijk vanzelf.

Maak bovenstaande tot een vaste gewoonte op je pad naar een alcoholvrij leven: schrijven, mijmeren, lummelen, mediteren en visualiseren.

Mijn ervaring met de saaiheid

In eerste instantie vond ik er geen ruk meer aan. Mijn lichaam lag in de lappenmand. Mijn geest dwaalde rond in de hel van schuldgevoelens. Ik kwijlde als een hond als ik aan drank dacht of op tv iemand een glas whiskey zag drinken.

Feestdagen waren moeilijk. Ik was gespannen als een veer doordat ik mijn alcoholisch medicijn niet kon ‘slikken’. Kortom het leven was voor mij niet meer de moeite waard om geleefd te worden.

Gelukkig was ik uiteindelijk na vijf jaren in de hel van de verslaving op de bodem van mijn put in staat om eerlijk naar mijzelf te zijn. Mijn redding was dat ik hulp ontving en een positieve motivatie had om de saaiheid te lijf te gaan. In mijn blog van morgen vertel ik je daar meer over.

Voor nu wens ik je een fijne dag!