Na Kerstmis stop ik met alcohol drinken.

Er is namelijk maar één moment waarop je kunt stoppen en dat is niet NA KERSTMIS maar het moment in het “HIER en NU”. Niet morgen, niet straks, niet over een maand, niet op 1 januari 2021, niet over vijf minuten, nee alleen NU. Terwijl je dit leest kun je beslissen: ik stop nu. En dat is reuze makkelijk, totdat je weer trek krijgt en denkt “Ach eentje kan toch geen kwaad”. En dan begint het feest weer opnieuw. Dit geldt ook voor gokken, blowen, pillen slikken. Het middel is anders, maar de manier waarop verslaving werkt is eender.

Geef je toe dan verlies je de controle. De alcohol is weer de baas. Je hebt “het gevecht verloren” en je zakt steeds verder weg in de hel van de verslaving.

“Wees sterk!” “Je bent een slappeling” “Kom op zeg wat ben je nu voor een watje.” “Waarom kun jij niet stoppen na twee glazen?” De sociale druk kan enorm zijn. En dan bezwijk je en ga je weer voor de bijl. Als je het drinken overleeft heb je de volgende dag weer een kater als een koningstijger en je schuldgevoel nog veel groter. Je zelfvertrouwen is weg. Je voelt je “Een kansloze rukker op de bank” zoals een goede vriendin van mij placht te zeggen.

Alle mensen om je heen weten wat jij moet doen: “Wees niet zo zwak, vecht er toch tegen”. Hoe goed ze het ook bedoelen: dat vechten tegen je verslaving is de kern van jouw probleem.

Verslaving is een ziekte. Jij bent ziek en je gedraagt je als een patiënt die een verkeerde behandelmethode toepast om beter te worden. Je zet je wilskracht in om de alcohol te beheersen. En dat werkt niet (Je wilskracht is van belang, maar op een ander moment. Daar kom ik verderop in deze blog op terug). 

Een voorbeeld: suikerpatienten hebben al vroeg in hun leven te horen gekregen dat ze ziek zijn. En dat ze zich moeten onderwerpen aan een strak regime om een normaal leven te kunnen leiden.

Ze hebben het er soms moeilijk mee dat ze niet als andere mensen zijn, maar erkennen en accepteren dat ze suikerpatient zijn is voor de overgrote meerderheid geen probleem omdat ze geen keuze hebben. En de sociale druk is anders dan bij verslaving het geval is. Zelden zal iemand tegen ze zeggen “Doe toch niet zo ongezellig, neem toch ook een lekker taartje.” 

Erkennen dat je ziek bent is stap 1 en je medicijn is datgene wat je ziek maakt niet langer nemen. 

Dus als je verslaafd bent aan bier, drink het niet. Ben je verslaafd aan roken: rook niet. Ben je verslaafd aan gokken: gok niet.

Suikerpatiënten die hun dieet niet volgen worden zieker en gaan dood. 

Verslaafden die blijven gebruiken worden zieker en gaan dood.

Simpel maar waar. Wat een dieet en insuline voor diabetici is, is erkenning en onthouding voor verslaafden. Pas als je bovenstaande toepast dan groei je vanzelf naar het rijke nuchtere leven.

Dat klopt. Zelf heb ik daar ongeveer vanuit de baarmoeder tot aan mijn 44ste levensjaar over gedaan … Ik heb een lange reis afgelegd om tot de ontdekking te komen dat alleen ik kan bepalen of ik wel of niet drink. En dat de oplossing daarvoor niet in de toekomst ligt maar in het hier en nu. 

Mijn missie en passie is om jou te helpen een kortere weg te nemen. Zodat je minder jaren hoeft te lijden aan je verslaving of zelf bijtijds kunt stoppen voordat er ernstige consequenties zijn ontstaan.

Belofte maakt schuld, ik zou er nog even op terug komen: wat kun je met je wilskracht?

Mijn hele verslaafde leven aan alcohol en Xanax zette ik mijn wilskracht in om mijn drinken uit te stellen tot een sociaal aanvaardbaar tijdstip: de - onder drinkers - beruchte Vijf in de Klok. Dat kostte heel veel moeite, ik was de hele dag mijn kater aan het uitzitten tot ik eindelijk mocht. Al mijn energie besteedde ik aan ontkateren, schuldgevoelens wegwerken, tegen heug en meug gezond eten, vitamine B slikken en ‘last but not least het verbergen van mijn kater”, om zo de volgende aanslag op mijn gezondheid weer aan te kunnen. Gezellig met zijn allen aan de borrel om 17.00 uur. Maar vaak werd dat ook al 15.00 uur …. en uiteindelijk was het 24 uur per dag want er is altijd wel een vijf te ontdekken. In mijn geval duurde zo’n proces van zogenaamd sociaal drinken naar 24 uur aan een stuk door drinken een dag of drie vier.

De hoeveelheid wilskracht die ik daar voor nodig had was gigantisch. Hoe vaak ik niet vocht tegen de wanhoop, de vertwijfeling, het dood willen zijn, het onverdraaglijke schuldgevoel, de schaamte, de walging, de woede, het verdriet …. Wat ik ook probeerde, wat mijn dierbaren ook probeerden, niets hielp. 

Totdat ik inzag - mij werkelijk bewust werd van wat ik aan het doen was in een moment van verlichting tijdens een crisisopname in de wc van de afkickkliniek - dat ik niet kon drinken en ik werkelijk uit het diepst van mijn hart om hulp vroeg aan de Kosmos, aan God of welke Hogere Macht dan ook en accepteerde dat ik verslaafd was en iets niet kon: ik was niet perfect. 

Vanaf dat moment was ik bevrijd en heb ik nooit meer alcohol gedronken en geen pil meer geslikt. En heb ik mijn wilskracht ingezet om niet terug te vallen. Want daar kun je je wilskracht effectief inzetten. Straks mag ik drinken, na Kerstmis mag ik drinken maar nu op dit moment in het hier en nu drink ik niet. 

Want Ik Wil Het Niet Meer.

Ik wens je fijne feestdagen en een gezond begin van een rijk nuchter nieuwjaar! 

En voor NU: Hou het Droog ;-)

© Foto Moeder Maria in een bootje op het strand van Kerame (Ikaria, Griekenland).