De Uitnodiging: Mijn heldenreis naar Magie en Avontuur op het Griekse eiland Ikaria (1)

In de vroege ochtend van zondag 17 maart 2019 verliet ik huis en haard en ging in mijn zwarte Alfa Romeo dwars door Europa over land en zee naar het Griekse eiland Ikaria. Op zoek naar magie en avontuur om iets te terug te vinden waar ik bij lange na geen weet meer van had. (In deze blog beschrijf ik de vier fasen van de Hero’s Journey zoals ik die ervaarde begin 2019: De Uitnodiging, Het vertrek, De Transformatie en de Terugkeer.)

Waarom naar Ikaria? Ik handelde in trance. Tijdens Kerstmis 2018, een paar maanden voor mijn vertrek, ervaarde ik diep van binnen een verlangen, een innerlijke stem die fluisterde: “Ga naar Ikaria, woon in het huis van Stelios en schrijf een boek.” De magie van dat moment was zo krachtig dat ik voelde geen keuze te hebben.  

Maar toch, pas na enkele dagen twijfelen mailde ik mijn Griekse vriend Stelios. En binnen een paar dagen – voor Griekse begrippen razendsnel – was het geregeld. Vanaf 1 maart 2019 zou ik zes maanden in zijn traditionele Ikariaanse huis wonen in het verstilde bergdorpje Droutsoulas temidden van de ruige natuur.

Ik verkeerde in een moeilijke tijd, tegenslagen op het gebied van ondernemen, werk (verkeerde keuzes), gezondheid (kanker wel of niet laten behandelen) en mijn relatie. Moe en uitgeput van de constante discussies, de druk en de strijd om tijdens en na de financiële crisis te (over)leven. En de vraag “Wat wil ik nu eigenlijk echt?” speelde voortdurend door mijn hoofd.

Toen de innerlijke uitnodiging kwam om op reis te gaan naar die magische rots, die paradijselijke blue zone in de Noord-Egeïsche Zee – het Griekse eiland Ikaria vlak onder Samos – aanvaardde ik na aanvankelijke tegenstribbeling de lokroep vanuit mijn onderbewuste. Ik moest op avontuur gaan ondanks alle mogelijke obstakels die mijn vertrek zou oproepen.

Nadat ik in 1998 bevrijd was van mijn verslavingen aan nicotine, drank en pillen kende ik jarenlang geen angsten meer. Maar in de aanloop naar mijn vertrek kwam die doodsangst weer langzaam aan de deur kloppen. Ik besefte tegelijkertijd dat als ik niet naar dit gevoel - deze innerlijke influistering - luisterde, ik een serieuze kans op een terugval maakte. Ook na meer dan twintig jaar nuchterheid en bevrijding van drank en pillen. LEES HIER HET VERVOLG > HET VERTREK -2)