De Terugkeer: Mijn heldenreis naar Magie en Avontuur op het Griekse eiland Ikaria (4)

De zesde en laatste maand van mijn verblijf kwam X mij opzoeken op Ikaria. Ons weerzien was hartverwarmend. Maar ook was het begin van het afscheid al daar. Nu weet ik dat mijn vertrek naar Ikaria daadwerkelijk het begin van een nieuwe fase in ons leven was. En dat we ieder ons eigen weg zouden gaan. Maar dat wisten we toen nog niet. 

Na een autorit van bijna 3.000 kilometer via de Balkan en Oostenrijk waren we weer thuis in Nederland en werd ik ziek. Een hardnekkige virusinfectie stak de kop op waarna ik ongeveer een half jaar de longen uit mijn lijf hoestte. Een soort pre-corona aandoening? Ondanks de fysieke ellende startte ik naast mijn reguliere werkzaamheden als CEO van een tech start-up met mijn coachingspraktijk. Tegelijkertijd liet ik meer en meer de kunstenaar in mijzelf toe. Ik schreef alsof mijn leven er van af hing. Elke dag drie pagina’s in de vroege ochtend voordat ik mediteerde.

En toen na februari 2020 Corona ons leven ging beheersen, de lockdown alles overhoop gooide in onze samenleving, genoot ik stiekem van de rust. Het deed me denken aan mijn berg, aan de overweldigende rust en de kracht van de ruige natuur, de blauwe zee. De magische aantrekkingskracht van het mythische eiland en blue zone Ikaria en haar bewoners tintelden nog elke dag tot in de haarvaten van mijn systeem.

Tijdens mijn schrijfsessies besefte ik dat ik als de Griekse held Odysseus was in mijn persoonlijke Odyssee, mijn heldenreis. Toeval bestaat niet: tijdens de overtocht op de Adriatische Zee van Brindisi in Italië naar Igoumenitsa in Griekenland vaarden we langs Ithaka, het thuisland van Odysseus waar hij tijdens zijn zwerftocht vol ontberingen zo naar verlangde om weer met zijn vrouw Penelope verenigd te kunnen zijn.
Tijdens mijn reis en verblijf kwam ik steeds meer via de symboliek van beelden, gebeurtenissen, de mythen en legenden met het onbewuste in aanraking. 

Want waarom wilde ik persé naar Ikaria? Was het een waarschuwing dat als ik mijn oude leven voort zou zetten ik uiteindelijk in zee zou storten zoals Icarus die in zijn hoogmoed te dicht naar de zon opsteeg? Waardoor de was van zijn vleugels smolt en hij als een baksteen in de zee stortte. Waarom naar het eiland van Dionysos: de god van de wijnbouw? Ik dronk immers niet. Wat maakte dat eiland zo bijzonder voor mij? Wat was de symbolische betekenis?
En zo openbaarden zich in mijn bewustzijn de diepere thema’s van de Reis van de Held. Ik las Joseph Campbell z’n boek The Hero’s Journey. (Nederlandse titel: De held met de duizend gezichten) Hernieuwde mijn interesse in de analytische psychologie van dr. Carl Jung en zijn werk over het collectieve onbewuste en het principe van synchroniciteit. Alles kwam weer terug. Langzaam maar zeker kwam ik weer in verbinding met mijn diepere zelf en ervaarde opnieuw dat er meer is tussen hemel en aarde. Was het immers niet zo dat ik 24 jaar geleden mijn nuchterheid verkreeg door in opperste wanhoop in de plee van de afkickkliniek op mijn knieën God om verlossing te smeken(Lees hier mijn blog daarover) en ik in een verlichtende ervaring bevrijd werd?

• Inmiddels heb ik vele mensen succesvol mogen begeleiden in mijn coachingspraktijk.
  
• Ik heb meerdere opleidingen gevolgd in het thema Reis van de Held in Nederland
• Een jaar lang Jungiaanse droomanalyse (This Jungian Life Dreamschool in Amerika) gevolgd.
  
• Individuele leer- en coachingstrajecten gedaan.
  
• En nog steeds verkeer ik een soort staat van opwinding over al het nieuwe dat mij is overkomen sinds ik luisterde naar die innerlijke stem die mij uitnodigde deze reis aan te vangen. 
  

Met een frisse blik en hernieuwde energie ben ik nu vol vertrouwen omdat ik weer in een nieuwe laag in mijn essentie ben aangekomen en vol vertrouwen wacht ik op de volgende uitnodiging.